ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ/-ΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΔΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ για την υποβολή αιτήσεων συμμετοχής στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ (MENTORSHIP) EMΣΤ

Το EMΣT | Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την έναρξη του Προγράμματος Καθοδήγησης (Mentorship) ΕΜΣΤ. Στόχος του Προγράμματος είναι η προαγωγή ευκαιριών για μακροπρόθεσμη ανταλλαγή και διάλογο μεταξύ ανερχόμενων Ελλήνων/-ίδων εικαστικών καλλιτεχνών/-ιδων και καταξιωμένων διεθνών σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών/-ιδων και επαγγελματιών της τέχνης. Το Πρόγραμμα απευθύνεται σε καλλιτέχνες/-ιδες από την Ελλάδα με στόχο να τους/τις βοηθήσει να αναπτύξουν τις πρακτικές τους και να εξελιχθούν επαγγελματικά. Τέλος, στοχεύει στην εδραίωση της προβολής των Ελλήνων/-ίδων εικαστικών καλλιτεχνών/-ιδων στο εξωτερικό.

Δίνεται η ευκαιρία σε δεκαοκτώ εικαστικούς/-ές καλλιτέχνες/-ιδες που εδρεύουν στην Ελλάδα να συνομιλήσουν δημιουργικά και κατ’ ιδίαν με διεθνούς φήμης εικαστικούς/-ές καλλιτέχνες/-ιδες για σημαντικό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια περίπου ενός έτους.

Το ΕΜΣΤ προσκαλεί εννέα καλλιτέχνες/-ιδες – μέντορες από όλο τον κόσμο, να μοιραστούν την εμπειρία και την τεχνογνωσία τους με ανερχόμενους/-ες Έλληνες/-ίδες καλλιτέχνες/-ιδες.

Έχουμε την χαρά να ανακοινώσουμε τους/τις εννέα μέντορες που συμμετέχουν στο φετινό πρόγραμμα:

Iván Argote | Saskia Bos | Candice Breitz | Hera Büyüktaşcıyan | Marcus Coates | Μιχαήλ Καρίκης | Michael Landy | Julian Rosefeldt | Penny Siopis

Το πρόγραμμα ξεκινά τον Μάρτιο του 2025 με την επιλογή των 18 καλλιτεχνών. Στη συνέχεια οι Μέντορες θα πραγματοποιήσουν το πρώτο τους ταξίδι στην Αθήνα μέσα στην Άνοιξη.  Θα είναι μια ευκαιρία για εκείνους/-ες να συναντηθούν με τους/τις υποστηριζόμενους/-ες καλλιτέχνες/-ιδες, να γνωρίσουν τις πρακτικές τους και να εξοικειωθούν με την πόλη και τον χώρο στον οποίο εργάζονται. Έπειτα από αυτήν την πρώτη συνάντηση, και για μια περίοδο σχεδόν ενός έτους, κάθε Μέντορας θα διατηρήσει τακτική διαδικτυακή επικοινωνία με τον/την καλλιτέχνη/-ιδα τον/την οποίον/-α υποστηρίζει. Το Πρόγραμμα Καθοδήγησης (Mentorship) στοχεύει στην προώθηση του διαλόγου και της ανταλλαγής πάνω σε δημιουργικές αλλά και παραγωγικές διαδικασίες παρέχοντας παράλληλα δυνατότητες για μελλοντικές συνεργασίες και ανάπτυξη σε ανερχόμενους/-ες καλλιτέχνες/-ιδες.

Η ολοκλήρωση του Προγράμματος έχει προβλεφθεί για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2025-2026 οπότε και θα διεξαχθεί μια διήμερη συνάντηση στην Αθήνα, η οποία θα περιλαμβάνει δημόσιες διαλέξεις και εργαστήρια και θα δώσει την ευκαιρία στους/στις μέντορες να συναντηθούν προσωπικά με τους/τις υποστηριζόμενους/ες καλλιτέχνες/-ιδες.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΙΜΟΤΗΤΑ

Για την υποβολή αίτησης, ο/η καλλιτέχνης/-ις θα πρέπει:

• Να εργάζεται και να διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα
• Να δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά στον τομέα των εικαστικών τεχνών
• Να έχει αποφοιτήσει από Σχολή Καλών Τεχνών στην Ελλάδα ή το εξωτερικό
• Να έχει συμμετάσχει σε τουλάχιστον τρεις θεσμικές εκθέσεις (σε μουσείο, αίθουσα τέχνης (kunsthalle), κέντρο τέχνης, μη κερδοσκοπικό χώρο, δημόσιο ή ιδιωτικό ίδρυμα)
• Να διαθέτει τουλάχιστον 3 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας στον κλάδο των εικαστικών τεχνών.

Δεν προβλέπεται ανώτατο όριο ηλικίας.

ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΕ ΑΙΤΗΣΗ
Το ηλεκτρονικό έντυπο αίτησης μπορείτε να το συμπληρώσετε ΕΔΩ.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: 16 Μαρτίου 2025

Οι φάκελοι υποψηφιότητας των καλλιτεχνών/-ιδων θα πρέπει να περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

• Αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα (μέχρι 2 σελίδες) που θα έχει συνταχθεί στα Αγγλικά.
• Καλλιτεχνικό portfolio σε μορφή PDF που θα έχει συνταχθεί στα Αγγλικά, στο οποίο θα περιλαμβάνονται απεικονίσεις έργων με πλήρεις λεζάντες (μέχρι 40 σελίδες).
• Αν κρίνεται απαραίτητο, στον φάκελο υποψηφιότητας θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σύνδεσμοι βίντεο με τους κωδικούς τους ή αρχεία ήχου (mp3, avi).
• Επιστολή προθέσεων, που θα έχει συνταχθεί στα Αγγλικά, στην οποία οι υποψήφιοι/-ες εξηγούν τα κίνητρα πίσω από το ενδιαφέρον τους να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα καθοδήγησης (mentorship). Οι καλλιτέχνες/-ιδες θα πρέπει να αναφέρουν τους λόγους για τους οποίους επιθυμούν να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα Καθοδήγησης (Mentorship) και πώς πιστεύουν ότι θα ωφεληθούν από αυτό (350 έως 750 λέξεις).

Αιτήσεις που δεν συμμορφώνονται με τις παραπάνω οδηγίες και τους παραπάνω μορφότυπους, δεν θα ληφθούν υπόψη. Πολλαπλές αιτήσεις δεν γίνονται δεκτές.

Για να υποβάλετε την αίτησή σας, απαιτείται να διαθέτετε λογαριασμό Google. Εάν δεν διαθέτετε, μπορείτε να δημιουργήσετε έναν ΕΔΩ.

Μέχρι τις αρχές Απριλίου, μια κριτική επιτροπή από επαγγελματίες του κλάδου θα έχει αποφανθεί σχετικά και στη συνέχεια οι καλλιτέχνες/-ιδες θα ενημερωθούν για τις αποφάσεις.

Το EMΣT θα δεχθεί μόνο αιτήσεις που υποβάλλονται στα Αγγλικά μέσω του ηλεκτρονικού εντύπου υποβολής αίτησης.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να στείλετε mail στο opencall@emst.gr

Το ΕΜΣΤ είναι το κορυφαίο ίδρυμα στην Ελλάδα για τη σύγχρονη τέχνη και τον εικαστικό πολιτισμό καθώς και ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα στη νότια Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο. Ιδρύθηκε το 2000 και κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, είχε νομαδικό χαρακτήρα. Το 2015 μετακόμισε στις μόνιμες εγκαταστάσεις του, την πρώην ζυθοποιία FIX, ένα βιομηχανικό κτίριο-ορόσημο έκτασης 20.000 τετραγωνικών μέτρων που χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 σε σχέδια του διάσημου Έλληνα μοντερνιστή αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου (1926-1977). Το πρωτοποριακό κτίριο ανακαινίστηκε για τις ανάγκες του Μουσείου και αυτή τη στιγμή διαθέτει υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, οκτώ εκθεσιακούς χώρους, δύο αμφιθέατρα, βιβλιοθήκη, αρχείο, καφετέρια και εστιατόριο με πανοραμική θέα στην Αθήνα και στην Ακρόπολη. Το ΕΜΣΤ βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, μιας πόλης που σφύζει από ζωή, δίπλα ακριβώς σε μερικές από τις πιο πολυσυλλεκτικές και συναρπαστικές γειτονιές της, όπως το Κουκάκι, η Πλάκα και το Μοναστηράκι. Το Μουσείο προσεγγίζει την τέχνη και τον εικαστικό πολιτισμό ως μετασχηματιστικά στοιχεία για την εκπαίδευση, την παραγωγή γνώσης και την αφήγηση ιστοριών και ως εργαλείo για την προάσπιση προοδευτικών και χειραφετητικών αξιών στην κοινωνία. Μεταξύ των ιδρυτικών στόχων του ΕΜΣΤ είναι η προώθηση καινοτόμων και πειραματικών καλλιτεχνικών εγχειρημάτων και η παραγωγή φιλόδοξων έργων με οπτικοακουστικά και πολυθεματικά μέσα.
www.emst.gr

Βιογραφικά Σημειώματα Μεντόρων:

Μέσα από τα γλυπτά, τις εγκαταστάσεις, τις ταινίες και τις παρεμβάσεις του, ο Iván Argote εξερευνά τις σχέσεις μας με τους άλλους, τις δομές εξουσίας και τις κοσμοθεωρίες. Μεταχειρίζεται στρατηγικές που έχουν τις ρίζες τους στην τρυφερότητα, τη στοργή και το χιούμορ, προχωρώντας σε κριτικές θεωρήσεις πάνω σε κυρίαρχα ιστορικά αφηγήματα. Οι παρεμβάσεις του σε μνημεία και μεγάλης κλίμακας εφήμερα και μόνιμα δημόσια έργα τέχνης προτείνουν καινοτόμες συμβολικές και πολιτικές χρήσεις του δημόσιου χώρου. Ο Argote σπούδασε Γραφιστική, Φωτογραφία και Νέα Μέσα στο Universidad Nacional de Colombia στην Μπογκοτά και είναι κάτοχος Μάστερ στις Καλές Τέχνες (MFA) από την École Nationale Supérieure des Beaux-Arts (ENSBA) του Παρισιού. Το 2024 του ανατέθηκε η εγνωσμένου κύρους High Line Plinth Commission στη Νέα Υόρκη και συμμετείχε στην 60η Μπιενάλε της Βενετίας με μια μεγάλη υπαίθρια εγκατάσταση στο Giardini και μια ταινία στο Arsenale. Επίσης συμμετείχε στην Τριενάλε της Μπριζ και στην Μπιενάλε του Λάγκος. Ο Argote έχει τιμηθεί με πολλά σημαντικά βραβεία, όπως το Audi Talent Award (2011), το SAM Prize for Contemporary Art (2013), το Μεγάλο Βραβείο στο LOOP Barcelona Video Art Festival (2015) και ήταν υποψήφιος για το βραβείο Marcel Duchamp 2022. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις σε σημαντικά ιδρύματα, όπως το Centre Pompidou, το MALBA Museum, το KØS Museum, το SCAD Museum of Art, το Berlinische Galerie, και το Palais de Tokyo. Έργα του έχουν επίσης εκτεθεί στις Μπιενάλε της Κουένκα, της Mercosur, της Θεσσαλονίκης και του Σάο Πάολο, μεταξύ άλλων. Έργα του βρίσκονται σε διάσημες συλλογές, όπως εκείνες του Μουσείου Guggenheim (Νέα Υόρκη), του Centre Pompidou (Παρίσι), του MACBA (Βαρκελώνη) και της Colección de Arte del Banco de la República (Μπογκοτά).

Η Saskia Bos είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και κριτικός σύγχρονης τέχνης, που ζει στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Αρθρογραφεί για τη σύγχρονη τέχνη και διδάσκει σε πολλά πανεπιστήμια. Ιστορικός τέχνης, κριτικός και επιμελήτρια, η Bos ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ πάνω στο έργο του Marcel Broodthaers. Για πάνω από είκοσι χρόνια διετέλεσε διευθύντρια του κέντρου σύγχρονης τέχνης De Appel στο Άμστερνταμ. Διαθέτει μακρά εμπειρία στη δημιουργία εκθέσεων, τη διδασκαλία και τη διοίκηση τεχνών στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ. Ως διευθύντρια του κέντρου σύγχρονης τέχνης De Appel ίδρυσε το πρόγραμμα επιμέλειας εκθέσεων του ενώ διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Τεχνών του The Cooper Union της Νέας Υόρκης από το 2005 έως και το 2016. Για έξι χρόνια υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Επιτροπής Μουσείων και Συλλογών Μοντέρνας Τέχνης (CIMAM), ενός διεθνούς οργανισμού επαγγελματιών του κλάδου των μουσείων από όλον τον κόσμο, σχετικά με την οποία δημοσίευσε το 2022 ένα βιβλίο με αφορμή τα 60 χρόνια λειτουργίας της. Η Bos μας έχει δώσει πολλά έργα σε διεθνές επίπεδο και έχει συνεργαστεί με πολλά ιδρύματα: επιμελήθηκε το ολλανδικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2009. Άλλες εκθέσεις της: 3rd Skulptur Biënnale Münsterland, 2003, 2η Μπιενάλε Βερολίνου, 2001, Μπιενάλε του Σάο Πάολο (ανάθεση Ολλανδίας) 1998, Μπιενάλε Βενετίας 1988 (Συνεπιμελήτρια του Aperto), Sonsbeek ’86, Άρνεμ, Ολλανδία. Ένα από τα πρώτα της διεθνή έργα ήταν η επιμέλεια των καταλόγων για την Documenta 7 στο Κάσσελ.

Η Candice Breitz (Γιοχάνεσμπουργκ, 1972), καλλιτέχνις με έδρα το Βερολίνο, έχει δημιουργήσει εγκαταστάσεις κινούμενων εικόνων σε διεθνές επίπεδο. Τελευταία, η δουλειά της επικεντρώνεται στις συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργείται η ενσυναίσθηση, αναστοχαζόμενη πάνω σε μια οικουμενική κουλτούρα κορεσμένη από τα μέσα, στην οποία η έντονη ταύτιση με φανταστικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες διασημοτήτων συνυπάρχει με τη γενικότερη αδιαφορία για τα δεινά όσων αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες του πραγματικού κόσμου. Πρόσφατα ολοκλήρωσε την «Τριλογία Λευκού Θορύβου» πάνω στην οποία εργάστηκε από το 2015. Ατομικές εκθέσεις με έργα της Breitz έχουν φιλοξενηθεί, μεταξύ άλλων, στην Tate Liverpool, το Museum Folkwang, το Kunstmuseum Bonn, την Εθνική Πινακοθήκη του Καναδά, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο, το Kunsthaus Bregenz, το MUSAC / Museo de Arte Contemporáneo de Castilla y León (Ισπανία), το Kunstmuseum Stuttgart, το The Power Plant, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Λουιζιάνα (Louisiana Museum of Modern Art), το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης και το Castello di Rivoli. Το 2017, η Breitz μαζί με τον Mohau Modisakeng, εκπροσώπησαν τη Νότια Αφρική στην 57η Μπιενάλε της Βενετίας. Έργα της βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στις συλλογές του MoMA και του Solomon R. Guggenheim Museum (και τα δύο στη Νέα Υόρκη), της Tate Modern, της Εθνικής Πινακοθήκης του Καναδά, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Λουιζιάνα (Louisiana Museum of Modern Art / Humlebæk), του M+ (Χονγκ Κονγκ), του The Power Plant (Τορόντο), του Hamburger Bahnhof (Βερολίνο), του Pinchuk Art Center (Κίεβο), της Art Gallery of Ontario (Τορόντο), του Fonds national d’art contemporain (Γαλλία), της Εθνικής Πινακοθήκης της Βικτώριας (National Gallery of Victoria – Μελβούρνη) και του MAXXI (Ρώμη).

Στην πολυθεματική πρακτική της Hera Büyüktaşcıyan (Κωνσταντινούπολη, 1984)  ξεδιπλώνονται οι τρόποι με τους οποίους η μνήμη, ο χώρος, η ταυτότητα και η γνώση διαμορφώνονται από βαθιά ριζωμένα αλλά συνεχώς εξελισσόμενα κύματα της ιστορίας. Η καλλιτέχνης κάνει συχνές αναφορές στη φύση, την αρχαιολογία, τη μυθολογία και την εικονογραφία, καθώς και τις αρχιτεκτονικές δομές ως θεμέλια των έργων της, παρατηρώντας από κοντά τις γενεαλογίες τους και τους τρόπους με τους οποίους αλλάζουν και εξελίσσονται μέσα στον χρόνο. Μέσω των τοποειδικών (site-specific) παρεμβάσεων, των γλυπτών, των σχεδίων και της φιλμογραφίας της, η Büyüktaşcıyan εμβαθύνει στη γήινη φαντασία ανακαλύπτοντας μοτίβα επιλεγμένων αφηγήσεων και χρονοδιαγραμμάτων, τα οποία ξεδιπλώνουν την υλική μνήμη ασταθών χώρων και την υβριδική φύση των πραγμάτων που είναι ενσωματωμένα μέσα τους. Η Büyüktaşcıyan έχει συμμετάσχει σε πολλές εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις – ενδεικτικά: Villa Medici, Ρώμη, Ίρυμα Schwarz, Σάμος, ΕΜΣΤ | Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, Tate St Ives, 14η Μπιενάλε Gwangju, Tate Modern, Τριενάλε New Museum, Βρετανικό Μουσείο, 56η Μπιενάλε της Βενετίας, Περίπτερο  Αρμενίας, 14η Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης. Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη.

Τα έργα τέχνης του Marcus Coates περιλαμβάνουν performances, γλυπτά, φωτογραφία και βίντεο. Σε μια προσπάθεια να συσχετιστεί με άλλους, ο Coates φαντάζεται από την αρχή τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά των σχέσεων, δοκιμάζοντας τα πραγματικά και τα αντιληπτά όρια από τη σκοπιά των ατόμων, των κοινοτήτων και των ειδών. Νέοι τρόποι συσχέτισης προτείνονται και συχνά εφαρμόζονται στην πράξη. Η προσέγγισή του είναι κάποιες φορές λειτουργική με γνώμονα τον κοινωνικό και οικολογικό αντίκτυπο. Ο Coates εξίσου συχνά συνεργάζεται με το ευρύ κοινό, με κοινότητες, οργανισμούς και ιδρύματα, καθώς και με ειδικούς από ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών κλάδων, όπως: ανθρωπολόγοι, ορνιθολόγοι, ηχογραφιστές άγριας ζωής, χορογράφοι, πολιτικοί, ψυχίατροι, σύμβουλοι παρηγορητικής φροντίδας, μουσικοί και ζωολόγοι πρωτευόντων θηλαστικών. Εκθέσεις του περιλαμβάνουν: Then, Now, Later, Μουσείο Νόμπελ, Στοκχόλμη, 2024, The Directors, Artangel Commission, Λονδίνο, 2022, Τhe World is in You, Kunsthal Charlottenborg, Kοπεγχάγη, 2021, EKO 8, International Triennial of Art and Environment/ A Letter to the Future, Μάριμπορ (Melje), Σλοβενία, 2021, Climate Care in the Digital Age, Μπιενάλε της Βιέννης για την Αλλαγή, Museum of Applied Arts, Βιέννη, 2021, The Animal that therefore I am, Ινστιτούτο OCAT, Πεκίνο, Κίνα, 2020, 24/7 Somerset House, Λονδίνο, 2019, Animalesque, Baltic Center for Contemporary Art, 2019, Wilderness, Schirn Kunsthalle Frankfurt, Γερμανία, 2018, Animals and Us, Turner Contemporary, Margate (Αγγλία), 2018, As Above, So Below, IMMA, Δουβλίνο, 2017, Arrivals/Departures – ανάθεση γλυπτών για τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Ουτρέχτης, Ολλανδία, 2017, Ape Culture, HKW, Βερολίνο, 2015, The Trip, Serpentine Gallery, Λονδίνο, 2011, Dawn Chorus – Implicit Sound, Fundació Joan Miró, Βαρκελώνη, 2011, Transformation, Museum of Contemporary Art, Τόκιο 2010, Marcus Coates, Kunsthalle Zurich, Ελβετία, 2009, Exposition of Mythology – Electric Technology, Nam June Paik Art Centre, Σεούλ, Ν. Κορέα, 2009, Altermodern, Tate Triennial, Tate Britain 2009. Ο Coates ήταν υποψήφιος για την 4η High Line Plinth Commission το 2014 και τιμήθηκε με το βραβείο Paul Hamyln το 2008. Το 2014 πήρε την πρώτη ανάθεση James Lovelock Commission και το 2009 ήταν ο πρώτος που κέρδισε το βραβείο Daiwa Art Prize. Ο Coates ήταν συνιδρυτής και συνδιευθυντής του Berwick Film and Media Arts Festival 2005-2008.

Ο Μιχαήλ Καρίκης είναι ελληνοβρετανός καλλιτέχνης που εργάζεται με κινούμενη εικόνα, ήχο, performance και άλλα μέσα. Μέσω της συνεργασίας του με άτομα ή/και κοινότητες που βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης και, τα τελευταία χρόνια, με παιδιά, πρόσφυγες, άτομα που παρέχουν στήριξη και άτομα με αναπηρίες, αναπτύσσει έργα με κοινωνικές προεκτάσεις που τροφοδοτούν το ακτιβιστικό φαντασιακό και μας ωθούν να εφεύρουμε ένα μέλλον ελπιδοφόρο και βιώσιμο. Με την ακρόαση ως βασική καλλιτεχνική μεθοδολογία και τη φωνή ως κοινωνικοπολιτικό παράγοντα, ο Καρίκης επικεντρώνεται σε ζητήματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Τα έργα του αναδεικνύουν εναλλακτικούς τρόπους δράσης και αλληλεγγύης, ενώ καλλιεργούν την κριτική επαγρύπνηση, την αξιοπρέπεια και την τρυφερότητα. Ο Καρίκης έχει βραβευτεί με το Βραβείο Paul Hamlyn 2024 και ήταν υποψήφιος για το βραβείο Derek Jarman του Film London το 2016 και το 2019, καθώς και για το Αγγλο-Ιαπωνικό Βραβείο Τέχνης DAIWA το 2015. Συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις (μεταξύ άλλων): 54η Μπιενάλε της Βενετίας, (2011), Ιταλία, Manifesta 9, Γκενκ, (2012), 19η Μπιενάλε του Σίδνεϊ, (2014), Μπιενάλε Kochi-Muziris, Ινδία, (2016), MediaCity Seoul, Κορέα, (2015), Βritish Art Show 8 (2016-7), 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Ρίγας, Λετονία, (2020), 2η Τριενάλε της Σαϊτάμα (2024), Ιαπωνία και άλλες. Ατομικές εκθέσεις: Songs for the Storm to Come, HOME Gallery, Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο, Acoustics of Resistance, Void Art Centre, Ντέρι, Β. Ιρλανδία, Voices, Communities, Ecologies Cukrarna Centre for Contemporary Art, Λιουμπλιάνα, Σλοβενία, Because We Are Together (2023), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, Ελλάδα, Ferocious Love, Tate Liverpool (2020), For Many Voices, Middlesbrough Institute of Modern Art (MIMA), Ηνωμένο Βασίλειο (2019-20), Children of Unquiet, TATE St Ives, Ηνωμένο Βασίλειο (2019-20), I Hear You, De la Warr Pavilion, Ηνωμένο Βασίλειο (2019-20), Mikhail Karikis, MORI Art Museum, Τόκιο, Ιαπωνία (2019), No Ordinary Protest, Whitechapel Gallery, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο (2018), Ain’t Got No Fear, Turku Art Museum, Φινλανδία (2018), The Chalk Factory, Άαρχους Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2017, Δανία (2017), Love Is the Institution of Revolution, Casino Luxembourg Forum d’art Contemporain, Λουξεμβούργο (2017). Για το 2025 ο Καρίκης σχεδιάζει μια αναδρομική έκθεση στο Kunstmuseum St Gallen στην Ελβετία, μια ατομική έκθεση στο Gulbenkian Centre for Modern Art της Λισαβόνας και μια ατομική έκθεση στο The Showroom του Λονδίνου.

Ο Michael Landy γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1963, όπου ζει και εργάζεται. Οι δημόσιες αναθέσεις του Landy περιλαμβάνουν το έργο Acts of Kindness για το μετρό του Λονδίνου το 2011, ενώ η πρώτη του μόνιμη δημόσια ανάθεση Lemon Meringue αναπτύχθηκε στο East Bank, Stratford Waterfront στο Λονδίνο το 2024. Τα αποκαλυπτήρια ενός ακόμη δημόσιου γλυπτού του με το όνομα Μνημείo Ανθρωπιστικής Βοήθειας (Humanitarian Aid Memorial), το οποίο του ανατέθηκε από την Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης για Καταστροφές (Disasters Emergency Committee) και υποστηρίχθηκε από την φιλανθρωπική οργάνωση Contemporary Arts Society, θα γίνουν στο Gunnersbury Park του Λονδίνου το 2025. Ατομικές εκθέσεις (επιλογή): Welcome to Essex, Firstsite, Κόλτσεστερ, Αγγλία (2021), DEMONSTRATION, The Power Plant, Τορόντο, Καναδάς (2017-18), Breaking News – Athens, ΝΕΟΝ/Διπλάριος Σχολή, Αθήνα, Ελλάδα (2017), Out of Order, Museum Tinguely, Βασιλεία, Ελβετία (2016), Saints Alive, National Gallery, Λονδίνο, Αγγλία (2013), Michael Landy: Four Walls, Whitworth Art Gallery, Μάντσεστερ, Αγγλία (2013), Art Bin, South London Gallery, Λονδίνο, Αγγλία (2010), Break Down, Artangel, Λονδίνο, Αγγλία (2001), Scrapheap Services, Tate Gallery, Λονδίνο (1995). Έργα του βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στις παρακάτω δημόσιες συλλογές: Tate Colelction, Λονδίνο, Αγγλία, The Arts Council, Αγγλία, Centre Pompidou, Παρίσι, Γαλλία, Museum of Modern Art, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, Art Gallery of New South Wales, Σίδνεϊ, Αυστραλία, Royal Academy, Λονδίνο, Αγγλία, Walker Art Center, Μινεάπολις, ΗΠΑ, Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο, The Whitworth, Μάντσεστερ, Αγγλία, Rijksmuseum, Άμστερνταμ, Ολλανδία. Ο Landy εξελέγη μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του Λονδίνου τον Μάιο του 2008 και το 2021 έλαβε και τον τίτλο του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Julian Rosefeldt είναι καλλιτέχνης με έδρα το Βερολίνο (Μόναχο, 1965). Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Μόναχο και τη Βαρκελώνη (Master of Arts, 1994). Είναι διεθνώς γνωστός για τα πλούσια σε εικόνες και σχολαστικά χορογραφημένα έργα τέχνης κινούμενων εικόνων του, τα οποία, ως επί το πλείστον, έχουν τη μορφή πολύπλοκων εγκαταστάσεων με πολλές οθόνες. Ο Rosefeldt αντλεί την έμπνευσή του από τις ιστορίες του κινηματογράφου, της τέχνης και της λαϊκής κουλτούρας και χρησιμοποιεί γνωστά κινηματογραφικά θέματα για να οδηγήσει το κοινό του στη σφαίρα του σουρεαλισμού και της θεατρικότητας, όπου το άτομο απορροφάται από τις τελετουργίες της καθημερινής ζωής, ενώ παράλληλα επιστρατεύει το χιούμορ και τη σάτιρα για να μας παρασύρει σε οικείους κόσμους που γίνονται ξένοι. Ο Rosefeldt είναι καθηγητής Media Art στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου από το 2011. Οι περισσότεροι ίσως τον γνωρίζουμε από την ταινία του Manifesto (2015) με πρωταγωνίστρια την Cate Blanchett. Ατομικές εκθέσεις: Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς Völklinger Hütte (2023), Park Avenue Armory, Νέα Υόρκη (2022), Museum MACAN, Τζακάρτα (2020), Sculpture Garden, Ουάσιγκτον (2019), The Israel Museum, Ιερουσαλήμ (2019), Hauser & Wirth, Λος Άντζελες (2018), Musée d’art contemporain, Μόντρεαλ (2018), Auckland Art Gallery (2018), Nikolaj Kunsthal, Κοπεγχάγη (2017), HOW Art Museum, Σαγκάη (2017), Gallery Prague (2017), Park Avenue Armory, Νέα Υόρκη (2016), Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart, Βερολίνο (2016), Sprengel Museum Hanover, Αννόβερο (2016), ACMI – Australian Centre for the Moving Image, Μελβούρνη (2015). Ομαδικές εκθέσεις: Die Kunst der Gesellschaft, Neue Nationalgalerie, Βερολίνο (2021-2023), The Cindy Sherman Effect, Kunstforum, Βιέννη (2020), Hollywood and other Myths, Tel Aviv Museum of Art (2018), 1η Μπιενάλε της Ρίγας (2018). Έργα του βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στις παρακάτω συλλογές: Museum of Modern Art, Νέα Υόρκη, Nationalgalerie, Βερολίνο, National Gallery of Victoria, Μελβούρνη, Goetz Collection, Μόναχο, The Israel Museum, Ιερουσαλήμ, CIFO – Cisneros Fontanals Art Foundation, Μαϊάμι, Kunstmuseum, Βόνη, Art Gallery of New South Wales, Σίδνεϊ.

Η Penny Siopis είναι Νοτιοαφρικανή-Ελληνίδα καλλιτέχνις και Επίτιμη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. Η τέχνη της χαρακτηρίζεται από διαθεματικότητα και ασχολείται με την πολιτική του σώματος, τη μνήμη, τη μετανάστευση ή τις σχέσεις μεταξύ του ανθρώπινου και του μη ανθρώπινου. Οι καλλιτεχνικές της εξερευνήσεις δημιουργούν ένα δυναμικό παιχνίδι ανάμεσα στην υλικότητα και την αναφορά, την τύχη και το ενδεχόμενο, τις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες. Ατομικές εκθέσεις (σε θεσμικό πλαίσιο): Penny Siopis: For Dear Life. Αναδρομική, ΕΜΣΤ, Αθήνα (2024), Moving Stories and Traveling Rhythms, National Gallery of Zimbabwe, Μπουλαουάγιο (2019), “This is a True Story”: Six Films (1997-2017), Zeitz Museum of Contemporary Art Africa, Κέιπ Τάουν (2018), Time and Again: A Retrospective, South African National Gallery, Κέιπ Τάουν (2014), Wits Art Museum, Γιοχάνεσμπουργκ (2015), Three Essays on Shame, Freud Museum, Λονδίνο (2005). Η Siopis έχει συμμετάσχει στις μπιενάλε της Ταϊπέι, της Βενετίας, του Σίδνεϊ, του Γιοχάνεσμπουργκ, του Gwangju, της Αβάνας και στην Prospect.4 της Νέας Ορλεάνης. Έργα της  βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στις παρακάτω συλλογές: Tate, Λονδίνο, Centre Pompidou, Παρίσι, Moderna Museet, Στοκχόλμη, Smithsonian National Museum of African Art, Ουάσιγκτον, Art Institute of Chicago, Brooklyn Museum, Iziko South African National Gallery, Κέιπ Τάουν, EMΣT, Αθήνα.